پس از اینکه شما با ویژگی های یک ماهی کوی سالم اشنا شدید و همچنین توانستید ماهی های خود را بر اساس انچه در مطالب قبل گفته شد انتخاب کنید نوبت به ان میرسد که با بیماری های ماهی کوی نیز اشنا شوید تا به توانید در موقع بروز این مشکلات انها را به سرعت شناسایی و بر طرف کنید. در این مطلب با کوی ایران همراه باشید تا شما را با انواع بیماری های کوی و روش های درمان انها اشنا کنم.
برای اینکه بتوانید بیماری های ماهی کوی را بشناسید و به درمان انها بپردازید باید ابتدا با منشا عوامل بیماریزا اشنا شوید. اگر به خواهیم عواملی را که باعث بیماری زایی در ماهی کوی میشود را دسته بندی کنیم باید این عوامل را به دو دسته کلی تقسیم کنیم که این دو دسته عبارتند از:
۱. بیماری هایی که بر اثر عوامل محیطی نظیر مواد شیمیایی موجود در اب یا نوع تغذیه و …. ایجاد می شوند.
۲. بیماری هایی که بر اثر عوامل بیماری زای زنده و میکروارگانیسم ها ایجاد می شوند.
تمامی بیماری هایی که از این پس در مورد انها صحبت خواهیم کرد در دو گروه فوق قرار می گیرد. در این مطلب به بخش کوچکی از بیماری هایی که در قسمت بیماری های دسته یک قرار می گیرند می پردازیم.
تغییرات دمایی:
ماهی کوی و یا هر موجود ابزی دیگری نیاز به دمایی خاص برای زندگی دارد. ماهیان کوی معمولا می توانند محدوده دمایی بالایی را تحمل کنند (۴-۲۲ درجه سانتی گراد). اما نکته مهمی که در مورد محدوده دمایی وجود دارد و ان را می تواند به عاملی بیماری زا تبدیل کند این است که هرچند ماهی کوی می تواند محدوده وسیعی از دما ها را تحمل کند ولی تغییرات نگهانی دمایی حتی در محدوده فوق می تواند باعث اسیب هایی جدی به ماهی شود. به طور مثال هنگامی که قرار است ماهی جدیدی را به برکه خود معرفی کنید اگر مراحل هم دما سازی را به خوبی انجام ندهید اختلاف دمایی موجود می تواند ماهی شما را در ابتدای ورود به برکه با مشکلات جدی مواجه سازد. و یا تغییر دمایی در فصول مختالف سال با قرار دادن یا حذف وسایل گرمایشی اب که می تواند ماهی شما را به سرعت مستعد پذیرش انواع بیماری های پوستی و انگل های خارجی کند.
نقش دیگری که دما در برکه شما بازی می کند تعیین مقدار اکسیژن محلول در اب است که منبع اصلی تنفس برای ماهی کوی است. این موضوع به این دلیل اهمیت بالایی دارد که میزان اکسیژن در اب سرد بیشتر از اب گرم است و این یعنی اب برکه شما در تابستان ها که فعالیت ماهی های شما بیشتر است دارای اکسیژن کمتری است و در زمستان ها که ماهی های شما کمترین فعالیت را دارند دارای بیشترین مقدار اکسیژن است. پس باید برای رشد سلامت ماهیانتان در تابستان اکسیژن مورد نیاز انها را تامین کنید و به این نکته توجه کنید که فضولات موجود در کف برکه چون محل رشد و تکثیر باکتری ها نیز هست و باکتری ها هم مقداری از اکسیژن اب را مصرف می کنند بهتر است برای جلوگیری از کمبود اکسیژن در تابستان بهتر است در زمستان به تمیز کردن این قسمت بپردازید.
وجود کلر در اب:
کلر یکی از عناصر بسیار خطرناک موجود در اب شهری برای ماهیان کوی است. این متده اثر خود را بروی ابشش های ماهی می گذارد و ماهی اسیب دیده با این ماده به سرعت تنفس کرده و شنای غیر طبیعی دارد و اگر به ابشش های ان نگاه کنید انها را رنگ پریده و دارای لبه های سفید خواهید یافت. راه های زیادی برای از بین بردن کلر محلول در اب وجود دارد که راحت ترین ان دادن یک استراحت ۴۸ ساعته به اب است تا کلر موجود در اب کاملا متصاعد شود. البته توجه کنید که دمای اب تا حد زبادی در متصاعد شدن کلر اثر دارد و هرچه دمای اب بیشتر باشد این مدت زمان کمتر خواهد بود. از راه های دیگر نیز می توان به استفاده از مواد ضد کلر و یا کربن اکتیو اشاره کرد.
درجه اسیدی و فلزات محلول در اب:
درجه اسیدی اب نیز از فاکتور های مهم اب برکه می باشد. مقدار اسیدیته اب باید ۷-۸.۵ باشد و اگر از این مقدار بالا تر یا پایین تر رود می تواند برای ماهیان شما اسیب رسان باشد. مثلا در هنگام باران های اسیدی اب برکه های کوچک بسیار مستعد اسیدی شدن است که بهتر است مقدار پی اچ انها روزانه در طی بارندگی اندازه گیری شود ودر صورت مشاهده تغییر به صورت متناوب اب برکه عوض شود. همچنین در مورد سنگ و شن های برکه نیز باید به دقت عمل انتخاب صورت گیرد تا سنگ ها و یا شن گیاهان اهکی نباشد و موجوب قلیلیی شدن اب نشوند.
از دیگر عوامل بیماری زای موجود در برکه ها وجود فلزات و زنک زدگی ناشی از انهاست که می تواند بسیار خطرناک باشد. برای جلوگیری از این مورد باید تا حد امکان از فلزات در ساخت برکه استفاده نکنید و در صورت استفاده نیز باید این فلزات دارای روکش مناسب باشند.