تکثیر ماهی آنجل

من زمانی شروع به تکثیر ماهی آنجل کردم که تعدادی از آنها را در مخازنگروهی نگهداری مینمودم و فکر کردم که تکثیر این ماهی میتواند به نوعی برایمن سرگرمی باشد.
برای تمامی نوزادان مخزن کافی در نظر گرفتم و در حالحاضر بیش از ۲۰ مخزن ۸۰- ۵۰ گالنی دارم. بهترین کار برای انتخاب یک جفتخوب آن است که حداقل ۶ عدد آنجل با کیفیت بسیار خوب که هنوز به مرحله بلوغنرسیده‌اند (juvenile) را از مغازههای آکواریمی معروف و یا آنهایی که ازتکثیرکنندگان خریداری کرده‌ایم در یک مخزن که فقط خودشان حضور دارند, بافضای بزرگ و تعویض آب حداقل ۱ بار در هفته همراه با غذای متنوع قرار دهیم.در حدود ۹ ماه آنها به سن بلوغ خواهند رسید و جفتگیری کرده و هر جفت را دریک مخزن جداگانه قرار میدهیم.
تکثیر این ماهیها تا حدی آسان بوده و آنها فقط نیاز دارند که سالم باشند و آب تمیزی داشته و غذای خوبی مصرف نمایند.
تمامیمخازن تکثیر من شامل ف_*ل_ن*__ر اسفنجی, بخاری, لوله PVC جهت تخمگذاری و کفمخزن فاقد شن باشد. حداکثر حجم مخازن تکثیرمن ۲۰ گالن است.
آنجلها بهPH در حدود ۷ جهت تکثیر نیاز دارند (PH مخازن من ۸ است) آنها به درجهحرارت حدود ۸۰ درجه فارنهایت نیازمندند. تغذیه آنها با مخلوط دل گوساله +کرمسفید + آرتمیای منجمد + غذای ورقهای انجام میگردد.
اولین تخمگذاریبا تعداد بسیار زیاد صورت میگیرد و پس از هچ تعداد چند صد نوزاد که بهفضای زیادی جهت رشد نیاز دارند, خواهید داشت. قاعده کار بر این است که ۳۲بچه آنجل در هر گالن نگهداری گردد. در اولین باری که والدین اقدام بهتخمریزی میکنند, آنها هر ۱۰۷ روز و برای مدت چندین ماه تخمریزی مینمایندکه در آخر شما تعداد بسیار زیادی نوزاد آنجل خواهید داشت.
بسیاری از والدین تخمهای خود را میخورند و من برای این گونه ماهیان, جدا کردن تخمها را از والدین توصیه میکنم.
منبه انتظار نوزادان نمینشینم و آنها را با والدین تنها میگذارم و آنهاخودشان نوزادان را بزرگ میکنند. نقطه جالبی است که ببینیم والدین خود ازنوزادان مراقبت مینمایند. اما, اگر نوزادان را در کنار والدین به حال خودرها کنیم, والدین دیگر تخمریزی نمینمایند البته تا زمانی که نوزادان ازمخزن والدین برداشته شوند.
در صورت وجود نوزادان در مخزن والدین منروزانه ۲۵% از آب مخزن را تعویض کرده و جهت تغذیه نوزادان از آرتمیاییتازه هچ شده به دفعات زیاد در طول روز استفاده مینمایم.

من همچنین ۳۲ بار والدین را در طول روز با مقدار کم غذادهی میکنم کهبا این مقدار غذادهی, دیگر نیازی به سیفون کردن غذای اضافی به دلیل عدمتجمع غذا در کف نمیباشد. بسیار سخت است که بدون سیفون کردن نوزادان کارسیفون غذای اضافه را انجام دهیم. در هر حال باید تلاش نموده که این کارانجام نگردد.
اگر تصمیم به بزرگ کردن نوزادان به صورت مصنوعی گرفتید, به شما میگویم که چه کار انجام دهید:
زمانیکه والدین عملیات تخمریزی را انجام دادند, من لوله پی وی سی ۸ اینچی رابرداشته و در یک کوزه ۱ گالنی قرار میدهم (که با آب مخزن والدین پر شدهاست) همراه با چند قطره متیلن بلو و یک سنگ هوا که فقط مقدار کافی هوا رابه تخمها برساند و تخمها را از بین نبرد و سپس این کوزه را درون مخزنوالدین قرار خواهم داد.
تخمها در ۸۰ درجه فارنهایت در طی ۲ روز هچخواهند شد و طی ۵۴ روز شروع به شنای آزاد خواهند نمود. به محض شروع شنایآزاد, آنها را به مخزن ۵ گالنی که از آب مخزن والدین پر شده است قرارخواهم داد و آنها را با نوزاد آرتمیا تغذیه خواهم نمود.
تعویض آب بامقدار ۱ گالن و به دفعات ۲ بار در روز است (با استفاده از آب مانده و هماندما و PH) جهت تعویض آب از یک شلنگ هوا استفاده مینمایم و نوزادان مکیدهشده را دوباره به مخزنشان برمیگردانم.
چهار بار در روز نوزادان راتغذیه نموده و آنها به سرعت رشد می‌نمایند و در حدود ۳ هفته آنها را در یکمخزن ۳۳ گالنی قرار میدهیم و آنها را از تغذیه با آرتمیا خواهم گرفت و بادل گوساله چرخ شده و غذای ورقهای به خوبی پودر شده, غذادهی خواهم کرد.
مننوزادان را به میزان ۳ بار در روز غذادهی نموده و با تعویض آب به میزان ۳بار در هفته, در سن ۶ هفتگی به اندازه یک ۱۰ سنتی خواهند رسید و حاضرند تابه مغازه جهت فروش منتقل گردند.
برخی از جفتها والدین بسیار خوبی هستندو خود نوزادانشان را رشد میدهند و این منظره بسیار زیبایی است. متأسفانهبسیاری از والدین به تخمها و یا نوزادان به چشم یک وعده غذایی خوب و مناسبنگاه میکنند.
با فضای کافی, تغذیه مناسب و تعویض آب مناسب, آنجلها بهاندازه کاملا درشتی میرسند. آنها ماهیان اجتماعی بسیار مناسبی هستند و بهیک مخزن حداقل ۲۰ گالنی با ارتفاع زیاد احتیاج دارند تا کاملا خود را درآن نشان دهند.

توضیحات:

که اغلب این ماهیها به ماهیهای ضعیفتر و کوچکتر از خود آزار می رسانند. بنابراین باید همیشه گوارامیها را رقم بندی کرد و گوارامیهایی که با ماهیهای داخل آکواریوم یک اندازه باشند قرار داد.

نگهداری از گوارامیها کار آسان و ساده ایی است چون مقاومتشان نسبت به بقیه ماهیهای آکوریومی بیشتر است.

چنانچه گرسنه بمانند خیلی زود هم جنس خواری می کنند و اگر بتوانند حتی بقیه ماهیها را طعمه خود می کنند و آنها را بعنوان غذا می خورند.

گوارامیها خیلی زیاد تغییر رنگ می دهند، در مواقع ترس و آمیزش رنگ آنها پررنگ می شود و با هر تغییراتی در داخل آکواریوم رنگ آنها عوض می شود. برای تکثیر گوارامیها باید از ماهیهای بالغ که معمولا بین ۶ تا ۸ ماهگی بالغ می شوند انتخاب کرد.

باید از بهترین آنهایی که سرحالتر، شادابتر و خوب رشد کرده اند و نسبت به بقیه بزرگترند و در واقع از شاه تخمها یا شاه ماهیها هستند انتخاب و مورد استفاده تکثیر قرار گیرند.

روش تکثیر و پرورش انواع گوارامیها

تمام گوارامیها برای تکثیر و پرورش شرایط یکسان و مساوی دارند.

چنانچه شما بتوانید یک نوع آن را با موفقیت تکثیر و پرورش دهید از بقیه گونه های دیگر گوارامیها براتی خواهید توانست تخمگیری بعمل آورید و براحتی آنها را پرورش دهید.

در ابتدا بایستی گوارامیهای ماده و نر قبل از تخمگیری ۱۵ روز بطور جداگانه نگهداری شوند تا علاوه بر علاقه و میل بیشتر تعداد تخم زیادتری را در موقع تخمریزی رها سازند.

ترتیب و رعایت انجام کارهای لازم برای تکثیر گوارامیها دارای اهمیت زیادی است. چنانچه بموقع آن کارها انجام نگیرد نتیجه تکثیر خراب خواهد شد.

باید همزمان با آماده ساختن ماهیهای مولد برای انجام تخمریزی پیش بینی لازم را برای تهیه غذای لاروهای گوارامیها صورت بگیرد و از قبل اقدامات لازم را انجام داد و برای آنها غذا تهیه کرد.

لاروهای گوارامی در ابتدا خیلی ریز هستند و غذای خیلی ریزتری احتیاج دارند. معمولا نوزادان میگو را تا یکهفته بعد از شنای آزاد نمی توانند صید کنند و بخورند زیرا برایشان بزرگ است و اگر بی غذا بمانند تمام آنها تلف خواهند شد.

بنابراین باید موجودات زنده خیلی ریزتری را مانند انفوزئرها و فیتوپلانکتنها را تولید کرد. تا لاروهای گوارامی بعد از آنکه کیسه زرده زیر شکمشان را جذب کردند و دارای شنا آزاد شدند، بتوانند آنها را بعنوان اولین غذا استفاده نمایند.

طرز تهیه آنفوزئرها و فیتوپلانکتنها:

ابتدا ظرفی را آب کنید و در مکانی قرار دهید که نور مستقیم آفتاب به آن بتابد. برای تولید فیتوپلانکتنها و تک سلولیهای گیاهی مقداری برگ کاهو را داخل ظرف قرار دهید. برای تولید انفوزئرها بهتر است مقداری کاه گندم را داخل ظرف قرار دهید. بعد از گذشت یکهفته داخل آب موجودات ره بینی و خیلی ریزی تولید شده اند که غذای لاروهای گوارامی در مرحله اولیه زندگی شان خواهد بود.

طرز تکثیر و پرورش گوارامیها

ابتدا آکواریومی که ارتفاع آب آن ۱۵ سانتیمتر باشد را با آب که دارای سختی ۶ تا ۸ درجه DH و دمای مناسب ۲۷ درجه سلسیوس باشد، مهیا و آماده می سازیم.

برای جلوگیری از مزاحمتهای احتمالی دور آکواریوم پوشیده می شود که از بیرون برایشان مزاحمت ایجاد نشود و داخل آکواریوم شن یا ماسه و شعله اکسیژن قرار داده نمی شود. گوارامیها قادرند از سطح آب اکسیژن بگیرند و باید در محیطی آرام و ساکت و بدور از مزاحمتهای دیگران و بدون تلاتم آب تخمریزی کنند.

چند شاخه گیاه طبیعی یا مصنوعی در روی سطح آب قرار دهید.

از آنجائیکه گوارامیهای نر خیلی زیاد علاقه به تخمها و نوزادان دارند با شتاب و عجله می خواهند صاحب نوزاد شوند و این عجله و شتاب در مواقعی که ماهی ماده آمادگی نداشته باشد اختلاف بوجود می آید و ماهی نر شروع به زدن و کندن دم و باله های ماهی ماده می کند. اگر ماهی ماده همچنان بی میل و بی رغبت به تخمریزی باشد، آنچنان ضربات شدیدی را خواهد خورد که گاهی منجر به تلف شدن ماهی ماده خواهد شد.

وجود چند شاخه گیاه طبیعی و مصنوعی پناهگاهی برای ماهی ماده خواهد بود که بتواند رد لابلای آنها پنهان و مخفی شود. و بتدریج ماهی ماده آماده خواهد شد و با گذشت چند ساعت اعلام آمادگی برای تخمریزی خواهد کرد. و بدون ناراحتی و درگیری و با بدن سالم و شاداب به کنار ماهی نر خواهد آمد و با راهنمایی ماهی نر به قسمت لانه هوایی هدایت می شود. و در آنجا آرام باقی می ماند و در چندین مرحله با ماهی نر تخمریزی می کنند.

بنابراین نحوه تخمریزی و مراحل انجام کارها بترتیب اهمیت بشرح زیر است.

1- آکواریوم محل تخمریزی باید دارای آبی با سختی بین ۶ تا ۸ درجه DH و دمای ۲۷ درجه سلسیوس باشد. ارتفاع آب حداکثر ۱۵ سانتیمتر و دور آکواریوم پوشیده شود.

اکسیژن داخل آکواریوم قرار نمی گیرد چون باعث تلاتم آب خواهد شد و گوارامیها محیط آرام و ساکت را دوست دارند. هیچگونه شن و یا ماسه در کف قرار ندهید و هرگز برای آنها مزاحمت ایجاد نکنید. چند شاخه گیاه داخل آکواریوم قرار دهید تا علاوه بر اینکه محیط طبیعی برای ماهیها ایجاد می شود، ماهی ماده بتواند در لابلای آن رد مواقع ضروری پنهان شود. با ایجاد چنین محیطی حالا می توانید ماهی نر را بداخل آکواریوم بگذارید.

ماهی نر شروع به ساختن لانه هوایی می کند و با بزاق دهانش از سطح آب هوا می گیرد و بصورت حبابهای بلوری شفاف در سطح آب بصورت لانه هوایی به خانه سازی می پردازد. بیشتر دوست دارد در بین گیاهان باشد. اگر گیاهان برگ دار پهن استفاده شود، در زیر برگ گیاه لانه هوایی ایجاد می کند. و سر پناه مناسبی برایش خواهد بود. و مکان مناسبی برای تخمها و لاروها در چند روز اول است.

2- بعد از گذشت ۲۴ ساعت حالا نوبت به معرفی ماهی ماده خواهد بود. بآرامی ماهی ماده را داخل آکواریوم قرار دهید. دقت کنید، کوچکترین ضربه ای به بدن ماهی ماده باعث صدمه جدی و یا اینکه احتمالا از شدت درد و ضربه وارده به بدنش تخمریزی را به تأخیر می اندازد که در این فاصله چون حوصله ماهی نر کم است امکان ضربه زدن شدید به ماهی ماده زیادتر می شود و ممکن است ماهی ماده تلف شود. بنابراین با حوصله و بآرامی ماهی ماده را در کنار ماهی نر قرار دهید. با اضافه شدن ماهی ماده به آکواریوم، حرکات زیبا و دیدنی ماهی نر شروع خواهد شد. بطوریکه رقصهای زیبا و با ایجاد حرکاتی موزون که بهمراه این حالت، آبششها را باد می کند و ژست مخصوصی می گیرد و با گاردهای زیبا به دور و اطراف ماهی ماده می چرخد و همراه رقص، ماهی ماده را به آغوش می گیرد و به زیر لانه هوایی که ساخته است می برد و خیلی زود خانه اش را تکمیل تر و بزرگتر می کند. سپس ماهی ماده را دعوت به تخمریزی در محل لانه هوایی می کند. اگر ماهی ماده آماده باشد در همان ساعات نخست اعلام خواهد کرد و برای تخمریزی به زیر لانه هوایی می رود و خیلی آرام می ایستد و تخمریزی شروع می شود. و چندین ساعت تخمریزی طول می کشد و در هر نوبت تخمها در داخل لانه هوایی چیده می شود چنانچه ماهی ماده به هر دلیلی آماده نباشد و از کنار ماهی نر فرار کند و به طرف دیگری برود. این عمل باعث عصبانیت ماهی نر خواهد شد. ماهی نر دوباره دنبال او می رود و از او دعوت بعمل می آورد و چنانچه با بی میلی و فرار ماهی ماده روبرو شود. شروع به زدن ماهی ماده می کند. ماهی ماده که احساس خطر می کند سعی در مخفی و پنهان شدن دارد. در این مرحله وجود گیاهان بکمک او خواهند بود و او در لابلای آنها دور از ماهی نر ساعتی را پنهان می شود. این تعقیب و گریزها و ضربه زدنها ساعتها ادامه خواهد داشت. و در مواقع عصبانیت ماهی نر در هر دفعه با حمله تکه ایی از باله یا دم و یا از بدن ماهی ماده را کنده و با بی رحمی تمام با او رفتار می کند. اگر ماهی ماده نتواند بخوبی خود را مخفی کند، خیلی زود بد شکل و بد قیافه و بی حال و پژمرده و نیمه جان می شود و چنانچه اوضاع بهمین صورت پیش برود تلف خواهد شد. بنابراین باید مراقب باشید قبل از آنکه ماهی ماده به این وضع دچار شود، چندین شاخه گیاه حتما در آکواریوم قرار دهید. و در صورتیکه تشخیص دادید ماهی ماده آمادگی تخمریزی ندارد او را سریعا از آنجا خارج کنید.

چنانچه ماهی ماده اعلام آمادگی نماید در نهایت حداکثر بین ۲۴ الی ۴۸ ساعت جفت تخمریزی خواهند کرد و پس از پایان تخمریزی ماهی ماده را به آکواریومی که از قبل آماده کرده اید و دارای آب سالم و تمیز و آماده دارد منتقل کنید و مقداری داروی متیلن آبی به آب اضافه کنید تا زخمهای ماهی ماده عفونی نشوند و سپس ماهی ماده را با غذاهای زنده برای مرحله بعدی که باید ۱۵ روز آینده باشد آماده نمائید. خیلی زود قسمتهای کند شده بدن ماهی ماده ترمیم خواهد شد و بحالت اول بر می گردد و بنابراین همه نگرانیها پایان خواهد یافت. مسئولیت و مراقبت از تخمها بعهده ماهی نر خواهد بود. بنابراین ماهی نر در آکواریوم باقی می ماند و شما می توانید تخمها را در داخل لانه هوایی مشاهده نمائید که بصورت دانه های ریز و مانند شکر سفید رنگ است.

ماهی نر از تخمها مراقبت می کند و گاهی که در اثر ترکیدن حبابهای هوایی بعضی از تخمها به پایین می افتند سریعا ماهی نر با دهان برداشته و آنها را مجددا به داخل لانه هوایی بر می گرداند. ماهی نر مرتب این عمل را تکرار می کند و بخوبی تخمها را تمیز می کند و برایشان حبابهای جدید می سازد و از آنها بخوبی مراقبت بعمل می آورد. تا اینکه تخمها بعد از ۳۶ ساعت باز خواهند شد. همچنان نر فعالیت می کند و تمام لاروهای تازه بدنیا آمده را تمیز می کند و دوباره به حبابهای هوایی بداخل لانه بر می گرداند. از زمانیکه تخمها تبدیل به لارو می شوند. حداکثر تا سه روز ماهی نر در کنار لاروها باقی می ماند بعد از آن بهتر است ماهی نر را برداشته و لاروها را به تنهایی نگهداری کنید. در این سه روز که ماهی نر از آنها مراقبت می کند هیچگونه غذایی احتیاج ندارند و از کیسه زرده ایی که در زیر شکمشان دارند تغذیه می کنند. از این مرحله به بعد چون لاروها قد می کشند و قادرند بخوبی شنا کنند و به تمام نقاط دیگر آکواریوم می روند و از فرمان پدر اطاعت نمی کنند و در نهایت ماهی پدر عصبانی می شود و آنهایی که از لانه دور می شوند با عصبانیت می خورد، پس برای محافظت از بچه ها بهتر است ماهی نر را در روز چهارم بردارید.

از روز سوم معمولا لاروها قادرند شنای آزاد داشته باشند و می توانند موجودات ریز زنده را صید کنند و بخورند. بهترین این موجودات ریز زنده در این مرحله برای لاروها می تواند آمفوزئرها و فیتوپلانکتنها باشد. که برای این منظور همانطوریکه قبلا گفته شد بایستی از یکهفته قبل برایشان تدارک دیده و پرورش داده باشید.

حالا باید از ظرفی که در آن کشت و پرورش آمفوزئر و فیتوپلانکتن داده اید یک لیوان از آن آب را بردارید و در تمام سطح آکواریوم لاروها بآرامی پخش کنید. تا لاروهای گوارامی خیلی زود بتوانند در تمام نقاط آکواریوم براحتی آن موجودات زنده ریز را که همراه آن آب به آکواریومشان وارد شده است بخوبی صید کنند و آنها را بعنوان غذا بخورند. روزانه چهار نوبت باید بدین ترتیب به آنها غذا بدهید و معمولا تا پنج روز غذای آنها بدین روال خواهد بود. رنگ آب آنها سبز خواهد شد که مناسبترین آب برای رشد لاروهای گوارامی همان آب سبز است.

بعد از گذشت پنج روز لاروها کمی بزرگتر شده اند و حالا قادر خواهند بود که از نوزادان میگوی نمکی که تازه از تخم باز شده اند و ریز هستند تغذیه بعمل آورند. (دقت کنید نباید از نوزادان میگو که در ۲۴ ساعت یا بیشتر از تخم در آمده اند استفاده کنید زیرا نوزادان میگو بصورت میکرونی رشد می کنند که البته اندازه رشد آنها را با چشم نمی توانید مقایسه کنید. و در این مرحله لاروها قادر به خوردن آنها هستند.) نوزادان میگو در مدت ۲۴ ساعت بعد از باز شدن رشد می کنند و قد می کشند که بزرگ بودن آنها باعث خواهد شد لاروهای گوارامی قادر بخوردن آنها نباشند ولی نوزادان میگوی تازه از تخم درآمده ریز هستند و لاروهای گوارامی زرد می زند و کاملا شکم لاروها توپ و برآمده می شود و شما می توانید تشخیص دهید که آیا آنها غذا خورده اند یا خیر؟ چنانچه مشاهده نمودید که شکم لاروها خالی است باید مجددا به آنها آمفوزئر و فیتوپلانکتن بدهید و در روزهای بعد مجددا نوزادان میگو را امتحان کنید. چنانچه تعداد لاروهای گوارامی زیاد هستند، بهتر است آنها را به محیط بزرگتری که از قبل مهیا و آماده ساخته اید انتقال دهید و در آنجا با رعایت تمام اصول صحیح و با حفظ و کنترل زنجیره های مراقبتهای ویژه پرورش دهید.

دیده شده است که یک جفت گوارامی حدود دو هزار عدد تخم گذاشته است و تمام آنها تبدیل به لارو شده اند ولی بدلیل عدم رعایت اصول مربوط به تغذیه و در واقع گرسنگی تمام آنها تلف شده اند. اهمیت پرورش آمفوزئرها و فیتوپلانکتنهای گیاهی و استفاده در تغذیه در مراحل اولیه زندگی لاروها آنقدر مهم است که نتیجه تکثیر را بطور کلی عوض می کند و سپس بعد از گذشت پنج روز لاروها چون قد می کشند و بزرگتر می شوند قادرند بخوبی از نوزادان میگو تازه بدنیا آمده بخوبی تغذیه کنند و با سرعت رشد خواهند کرد. مشکل نگهداری لاروها اساسا تا ۱۵ روز اول زندگیشان است. مسئله مهم دیگر گوارامیها اختلاف اندازه آنها است. که خیلی زود ریز و درشت خواهند شد یعنی تمام لاروها به یک اندازه رشد نخواهند کرد بعضی ها که بهتر غذا خورده اند سریعتر رشد می کنند و بزرگتر می شود و بهمین ترتیب بین اندازه آنها اختلاف زیادی به چشم می خورد. و این خطری است که چنانچه گرسنگی ببینند. بزرگترها به کوچکترها حمله می کنند و آنها را طعمه قرار می دهند و در بین آنها عادت همجنس خواری پیش خواهد آمد که روزانه تعداد زیادی از آنها توسط هم نوعانشان از بین خواهند رفت و روز به روز تعداد آنها کمتر خواهد شد. که چاره کار تغذیه مناسب است و باید در هر ۱۵ روز یکبار آنها را رقم بندی کرد. یعنی بزرگترها را جدا و با همدیگر نگهداری کنیم و کوچکترها را هم با همدیگر نگهداری کنیم و تمام اصول و برنامه غذایی آنها را بدقت انجام دهیم و طبق و یک برنامه مرتب و منظم هر ۱۵ روز یکبار آنها را رقم بندی کنیم. برای این منظور می توانید از تورهایی که چشمه های متفاوت دارند به اندازه مورد نیاز درست کنید و ماهیها را داخل آن تورها قرار دهید آنهایی که کوچکترند از چشمه های تور بخوبی عبور می کنند و بزرگترها در داخل تور باقی می مانند و با زحمت کمتری آنها رقم بندی خواهند شد. چنانچه این اقدامات را انجام دهید تعداد زیادی از لاروها به ثمر خواهند رسید. باید توجه داشته باشید! بهترین راندمان و درصد موفقیت زمانی است که از ابتدای تخمریزی تا عرضه به بازار فقط ۳% درصد خطا داشته باشید (یعنی از هر ۱۰۰ عدد لارو فقط ۳ عدد آن از مرحله تخمریزی تا فروش تلفات بدهید) چنانچه بیشتر از ۳% خطا دارید و تلفات می دهید باید برگردید و بدقت از اول تا آخر تمام برنامه کارتان را مرور کنید و نواقص آنرا برطرف سازید. و در هر قسمت که اشکال دارید باید سریعا برای رفع آن اقدام نمائید تا از تلفات بیشتر لاروها جلوگیری بعمل آید.

طرز تشخیص جنسیت گوارامیها:

ماهی نر:

1- دارای باله پشتی بلندتر که نوک آن تیز است.

2- دارای باله زیر شکمی بلندتر که نوک آن تیز است.

3- دارای بدن دراز، کشیده و لاغرتری نسبت به ماده است.

ماهی ماده:

1- باله پشتی کوتاه تر و نوک آن گرد است.

2- باله زیر شکمی کوتاه تر و نوک آن گرد است.

3- دارای بدن گرد، چاق و از عرض پهنتر است.

ماهی های گوپی دارای رنگ های متنوع و زیبایی هستند که انواع آن عبارتند از :
گوپی پوست ماری – گوپی دم قرمز سنگاپوری – گوپی کمر مشکی سنگاپوری – گوپی دم زرد – گوپی دم آبی – گوپی دم خرگوشی – گوپی فانتزی و چندین نوع گوپی دیگر که اغلب نوع ماده این ماهی از نوع نر جثه بزرگتری دارد.

طرز تشخیص جنسیت گوپی ها:
ماده ماده :
الف- باله زیر شکم ماهی ماده پهن و بزرگ و گرد است.
ب- بدن ماهی ماده ساده و بی نقش و نگار است.
ج- زیر شکم ماهی ماده خال سیاه وجود دارد که وضعیت بچه ها را نشان می دهد.
ماهی نر :
الف- باله زیر شکم ماهی نر بصورت پای تناسلی کشیده و باریک است.
ب- اندام ماهی نر لاغرتر، کشیده تر و باریک تر است.
ج- دارای رنگهای گوناگون و نقش و نگار بیشتری است.

ماهی های پلاتی از نظر ظاهری به چهار نوع تقسیم می شوند.
چهار نوع پلاتی شامل: Assorted Platy – Micky Mouse – Hi Fin Platy – TopSail Platy
مشخصات ذیل درهرچهارنوع پلاتی ذکر شده مشترک می باشند(بجز محل زندگی):

اسم علمی : Xiphophorus maculatus
خانواده : Poeciliidae
محل زندگی آمریکای مرکزی ، شامل : شرق مکزیک- گواتمالا- شمال هندوراس
محل زندگی : سنگاپور و مراکز پرورش ماهی زینتی
حداکثر اندازه : ۶cm
وضعیت اجتماعی : آرام و صلح جو
حجم تانک مورد نیاز: ۴۵ لیتر
نوع تغذیه : همه چیز خوار
روش تولید مثل : بچه زا
درجه سختی نگهداری : آسان
ph: 7 to 8.2
kh : 10 to 25
دمای آب مورد نیاز: ۱۷ تا ۲۷ درجه سانتی گراد
رنگ بدن : قرمز- نارنجی – زرد- آبی و سیاه

شناسه ماهی پلاتی Hi Fin ((های فِن)) شکل باله پشت آنهاست. باله پشتی پلاتی ((های فِن)) تیغه ای شکل و یا بلند می باشد.

نام : سوارتل یا دم شمشیری

خانواده : peocilidane

اندازه : تا ۱۳ سانتیمتر رشد می کند .

همزیستی : سازگار با تمام ماهی ها

سطح شنا : میان آب

تغذیه : انواع غذاهای خشک

خصوصیات فیزیکو شیمیایی : دما ۲۵ درجه سانتی گراد – PH = 7.3

رفتار و تولید مثل : ماهی صلح جو و زنده زا بوده که به راحتی تکثیر می شود .

تشخیص جنسیت :

ماهی نر باله ی بلند و تیز شمشیر مانندی دارد که ماهی ماده فاقد آن است ؛ هم چنین ماهی نر در زیر شکم دارای آلت تناسلی می باشد که در ماده فقط یک باله ی پهن است .  سوارتل یک گونه ی صلح جو و سلیقه پسند بوده که نگهداری آن در یک تانک جمعی زیبایی خاصی به آن ها میدهد . دلیل نامگذاری آنها هم به خاطر شمشیری بودن دم آنهاست که به سوارتل ( = دم شمشیری ) معروف شده اند . تنها یک گونه از سوارتل ها وحشی می باشند که نر های ین گونه سبز کم رنگ و ماده ها سبز تیره تر می باشند . سوارتل های صلح جو هم به رنگ های قرمز ، زرد و مخلوطی از رنگ ها می باشند .

 سوارتل یکی از ماهی هایی می باشد که به دلیل زیبایی و راحت بودن نگهداری و تکثیر آن تقریبا همه پسند بوده و در هر آکواریومی تعدادی از آنها یافت می شود .

 نحوه ی تکثیر : سوارتل همانند گوپی زنده زا بوده و پس از لقاح تخم ها در شکم ماده به بچه تبدیل شده و پس از بروز علائم زیر زایمان می کند :

1- تورم شکم ماهی ماده در هنگام بارداری

2- حرکت در قسمت های پایینی یا پنهان شدن بین وسایل تزیینی

3- ایجاد یک بیضی مشکی بالای مخرج ( در ماهی های روشن قابل دید است . ) که قسمت های مشکی همان نوزادان سوارتل هستند .

در شکل زیر می توانید به راحتی بچه ی سوارتل را در محلی که با فلش نشان داده شده ملاحظه کنید .

 والدین علاقه ی زیادی به خوردن فرزندانشان دارند که توصیه می شود از روش های گفته شده در معرفی گوپی برای جلوگیری از این استفاده کنید .

 هر بچه پس از زاییده شدن به طور غریزی از والدین فاصله می گیرد ؛ تا از حالت تخم ( گرد بودن ) به حالت عادی برگردد .

تا زمانی که آنها از اندازه ی دهان والدین و سایر ماهی هایتان کوچکترند ؛ یا باید آنها را در تانک دیگر و یا در پرورشگاه نگهداری کرد و با غذاهای کاملا پودر شده به خصوص کرم فشرده تغذیه شوند .

تذکر : توصیه می شود در تانک بچه ها حتما از گیاهان طبیعی استفاده شود ؛ چون علاوه بر زیبایی چربی روی برگ ها غذای مناسبی برای ماهی ها محسوب می شود و سرعت رشد آنها را تا حدود زیادی افزایش می دهد .

ماهی مولی یکی دیگر از ماهیان زنده زا می باشد. ماهی مولی از جنس Poecilia  می باشد.

این ماهی بومی ایالات آمریکا جنوبی و قسمت های شمالی آمریکای شمالی می باشد.

ماهی مولی در مکزیک به صورت وسیع و گسترده وجود دارد.باله پشتی در ماهی مولی کاملا مشخص و مشهود می باشد به طوریکه در بعضی از گونه ها باله پشتی یکی از زیباترین باه ها می باشد.

تنوع گونه ای در این ماهی فوق العاده بوده و این ماهیان با اشکال متعدد به همراه رنگ های گوناگون در گستره وسیعی از جهان مورد پرورش قرار می گیرند.

ماهیان مولی از اشکال مختلفی برخوردارند و اشکالی که نام های خاصی را نیز به این ماهیان داده اند و یا از نظر ترکیب رنگی  بسیار متفاوت می باشند.

مولی ها انواع بسیاری دارند مانند:مولی باله کوتاه ، مولی بالن ، مولی باله بادبانی ، مولی گاوی و ….

این ماهی همه چیز خوار بوده و علاقه بسیاری به خوردن خزه های آکواریوم دارد،دمای مناسب برای نگهداری این ماهی۲۵ تا۲۷ درجه سانتی گراد می باشد و آبی را که کمی قلیایی باشد را می پسندد هر چند که PH مطلوب۸/۶-۵/۷ می باشد.ماهی مولی پر تحرک است و پیشنهاد می شود که حجم بیشتری از آب در اختیار ماهی باشد.

تشخیص جنسیت

ماهی نر دارای بدنی کشیده تر نسبت به ماهی ماده می باشد.

باله پشتی در ماهی نر کشیده تر می باشد.

باله زیری در ماهی نر تبدیل به گنوپودیم یا همان آلت تناسلی شده است.

باله زیری در ماهی ماده پهن و گرد می باشد.

آماده سازی آکواریوم به منظور تکثیر

بعد از اینکه آکواریومی به حجم ۴۰ لیتر را با توجه به خصوصیات گفته شده آب آماده کنید و به منظور هوا دهی آب از یک سنگ هوا استفاده کنید و نسبت قرارگیری ماهی نر و ماده ۱ به ۲ می باشد یعنی ۱نر و۲ ماده و با توجه به حجم آکواریوم این تعداد را انتخاب کنید.

تکثیر ماهی مولی

تکثیر ماهی مولی مستقیما ً به شرایط و خصوصیات فیزیکی وشیمیایی آب بستگی دارد،لقاح در ماهی مولی داخلی است و با توجه به اینکه نوزاد متولد شده دارا کیسه زرده می باشد و محافظت از بچه ماهی ها یک امر مهم واصولی به حساب می آید .

به منظور تسسهیل در امر تکثیر می توانید از یک سری شوکهای محیطی استفاده کنید برای مثال می توانید ماهی مولی آماده را در ابتدا در دمای ۲۵ درجه نگه داشته و بعد از یک روز دمای آب را به ۲۷ درجه برسانید خواهید دید که در روند تکثیر تسهیل به وجود می آید و با توجه به اینکه هر ماهی مولی ماده بالغ هر یک ماه یکبار اقدام به زایمان می کند با ثبت اولین زایمان ،زمان دقیق زایمان های بعدی را به دست آورده و قبل از تولد بچه ماهی ها بر به دنیا آمدن بچه ماهی ها نظارت دقیقی داشته باشند.

سن بلوغ در ماهی مولی ۵ تا ۶ ماهگی می باشد اگر شما سن ماهی خود را بدانید می توانید زمان تکثیر را حدس بزنید.در صورتی که یک ماهی را از ماهی فروشی خریداری کرده بهتر است ماهی را انتخاب کنید که اولا ً از نظر اندازه دارای اندازه مناسب باشد ثانیا ًماهی ماده بزرگ ودارای شکم برآمده باشد توجه داشته باشید که این شکم برآمده ناشی از جنین باشد نه آب آوردگی شکم.باید گفت که در آب آوردگی فلس های ناحیه شکم حالت طبیعی ندارد.بهتر است ماهی انتخاب شده دارای رنگ بندی بهتری نسبت به سایر ماهی ها داشته باشد.

پرورش بچه ماهی ها

بعد از اینکه بچه ماهی ها متولد شدند بهتر است که اقدام به جمع آوری و پرورش بچه ماهی ها در یک آکواریوم دیگر کرد چرا که از آنجایی که رژیم غذایی بچه ماهی ها متفاوت با رژیم غذایی مولدین است وغذای مصرف آنها هم از نظر اندازه و هم از نظر ماهیت با هم متفاوت است.

طول دوره پرورش به منظور تولید مولدین حدود ۶ ماه می باشد که این مدت رابطه مستقیمی با دما و شرایط محیطی ،تغذیه وژنتیک ماهی دارد در طی دوره پرورش به این نکته توجه داشته باشید که با توجه به اینکه تراکم بالای از بچه ماهی در آکواریوم نگهداری می شود کوچکترین تغییر می تواند باعث بروز خسارت و تلفات در بچه ماهیها گردد بنابراین بایستی خصوصیات آب موجود در آکواریوم بچه ماهی ها هر هفته چک گردد خصوصیاتی مانند  PH محیط آب،دما،اکسیژن محلول در آب و هرگز اکسیژن نباید قطع گردد. در طی دوره پرورش استفاده از متیلن بلو۲ درصد از روز بیستم پرورش پیشنهاد می گردد. تعویض آب آکواریوم را از ماه اول پرورش آغاز کنید و آن هم به میزان ۱۰ درصد حجم آب آکواریوم،بهتر است تعویض آب از کف صورت پذیرد.به هیچ عنوان در روزهای اول پرورش اقدام به تعویض آب نکنید این مساله یک قانون ثابت نیست و تنها در صورتی این مساله صادق است که مشکل حاد محیطی برای ماهیان شما پیش نیامده باشد.

انواع بارب ها شامل تایگر بارب، گرین بارب، رزی بارب، شوبرتی بارب و بارب زرد از جمله باربهایی هستند که در ایران بخوبی قابل تکثیر و پرورش هستند. زندگی تمام باربها با همدیگر شباهت دارند. اگر با غذاهای زنده و مقوی خوب تغذیه شوند، تعداد زیادی تخم می ریزد و هر ده روز یک بار میتوان از آنها تخمگیری کرد. اگر به روش صحیح و در سطح بالا این ماهیها را پرورش دهید، از نظر اقتصادی پر سود است. بسیار آسان و ساده می توانید از باربها تخمگیری نمائید و بخوبی آنها را پرورش دهید. ماهیهای بارب بسیار مقاوم، سرسخت و پرتحرک هستند و معمولاً باید بصورت گروهی از آنها تخمگیری شود.
ماهیهای مولد بهتر است از ماهیهای جوان، با نشاط، سالم و از شاه ماهیها انتخاب شوند. سن بلوغ باربها شش ماهگی است و قبل از تخم ریزی باید ماهی های نر از ماده حداقل ۱۰ روز جدا نگهداری شوند. تا تمایل و علاقه آنها نسبت به همدیگر شدید تر و تعداد تخم بیشتری ریخته شود در این مدت باید تمام شرایط نگهداری بخوبی کنترل شود.

تایگر بارب

دلقک بارب

حلب بارب

باربها چون پرخور هستند باید اکسیژن زیادی در آکواریم آنها باشد. چنانچه با کمبود اکسیژن مواجه شوند، خیلی سریع تلف می شوند. دیده شده است، تعداد زیادی از مولدین بارب در اثر کمبود اکسیژن و عدم دقت کافی در نگهداری آنها تلف شده اند و چرخه تولید آنها چندین ماه به تعویق افتاده است.
برای پیشگیری و احتمال بروز چنین حالتی بهتر است همیشه هر ماه تعدادی از باربهای جوان و شاه ماهی ها را جدا کنید و بعنوان ماهیهای مولد برای آینده نگهداری کنید تا چنانچه چنین مشکلی پیش آید در کمترین زمان باربهای جوان را بتوانید جایگزین کنید. باربها در آکواریم بخوبی تکثیر می شوند. معمولاً یک گروه که تعداد ماده ها ۵ عدد و نرها ۷ عدد باشد با همدیگر قرار می گیرند و گروهی تخم ریزی می کنند. برای تخم گیری از باربها  ابتدا باید شرایط آب آکواریم با آب سختی بین ۳ تا ۵ درجه DH آماده شود. قفس توری به اندازه آکواریم داخل قرار می گیرد بطوریکه حداقل ۵ سانتی متر از کف آکواریم بالاتر باشد. سنگ هوا برای تأمین اکسیژن داخل آن قرار می گیرد.

معمولاً ماده ها زودتر گذاشته می شوند و پس از چند ساعت نرها هم به آنها معرفی می شوند. چند شاخه گیاه می تواند محیط را آرام و محرک خوبی برای تخم ریزی ماهیها بحساب آید.
بهتر است محیط آکواریم بطور طبیعی تاریک شود و ماهیها شب را آرام و بدون مزاحمت پشت سر بگذرانند. در سپیده دم فردا صبح تخم ریزی با تعقیب نرها به دنبال ماده ها شروع می شود و هر نوبت تعدادی تخم از چشمه های توری عبور می کنند و به کف آکواریم می روند و تا حدود ساعت ۱۲ ظهر تخم ریزی ادامه خواهد داشت. بعد از پایان کار باید مولدین را از آکواریم خارج کنید  چنانچه برای ۱۰ روز آینده مجدداً می خواهید از آنها تخمگیری بعمل آورید نرها را از ماده ها بطور جداگانه نگهداری کنید.
( ماهیها مولد بهتر است با غذاهای زنده و مقوی تغذیه شوند. تا آن مقداری که از توان و انرژی و نشاط را از دست داده اند جبران شود.)
سپس به آکواریم تخمها داروی متیلن بلو اضافه کنید تا از حمله قارچها و خراب شدن و فاسد شدن آنها جلوگیری شود.
معمولاً تا ۲۴ ساعت بعد تخمها باز خواهند شد و لاروها به کف و دیواره ها می چسبند و حرکت خیلی آرام و کمی دارند. کیسه زرده لاروها غذای دو روز آنها را تأمین می کند و روز سوم باید به آنها غذا داد. بهتر است از قبل پیش بینی کرده باشید و تخم میگو باز کنید، بطوریکه همزمان با صبح روز سوم نوزادان میگوی تازه از تخم درآمده و ریز داشته باشند تا بخوبی تغذیه شوند. در این مراحل برای لاروها آب معمولی آماده شده بهتر است زیرا لاروها برای رشد و جذب مواد غذایی و سوخت و ساز بدنشان ( متابولیسم ) به املاح موجود در آب احتیاج دارند.
آب آکواریم لاروها هرگز نباید آلوده و کثیف و کدر شود. میزان اکسیژن محلول در آب همواره باید به اندازه کافی باشد. از اضافه ریختن غذا به داخل آکواریم جداً پرهیز کنید. مشاهده شده است نوزادان میگو که بعنوان غذا برای لاروها به آکواریم اضافه می شوند زیادتر از مصرف بوده است و در آکواریم بعد از چند ساعت در آب شیرین نوزادان میگو تلف و سپس تجزیه می شوند که این امر علاوه بر آلودگی آب و نقصان اکسیژن، باعث تلفات سریع لاروها خواهد شد.
از طرفی منبع رشد انواع بیماریها خواهد بود که علاوه بر آلودگی آب رشد امراض و بیماریها را در بر خواهد داشت. با مشاهده چنین وضعیتی باید بلافاصله قسمتی از آب آکواریم را تعویض نمائید یا اینکه در صورت امکان تمام آب را با آب سالم و مناسب عوض کنید.

طرز تشخیص جنسیت تایگر بارب و گرین بارب

ماهی نر:

۱- لب و دهان و باله های ماهی نر آلبالوئی پر رنگ است. رنگ مشکل که بصورت نوار دور بدن ماهی است تیره و پر رنگ است.

۲- بدن ماهی نر کشیده تر، لاغرتر و پررنگ تر است.

۳- جثه بدن ماهی از پهنا نسبت به ماهی ماده کوچکتر است.

ماهی ماده :

۱- رنگ آلبالوئی بر روی اندامهای ماهی خیلی کم رنگ است و نوار مشکی دور بدن ماهی روشن تر و کم رنگتر است.

۲- بدن ماهی ماده چاقتر و گرد تر است که اگر باله هایش را بطور فرضی حذف کنید گرد شبیه به سکه خواهد شد.

۳- جثه بدن ماهی ماده از پهنا بزرگتر است.  

طرز تشخیص جنسیت رزی بارب و شوبرتی بارب

ماهی نر :

۱- معمولاً بعد از بلوغ ماهی نر به رنگ قرمز پر رنگ درمی آید و روی باله پشتی اش خط سیاه ایجاد می شود.

۲- نرها دارای بدن کشیده، لاغر و درازتری نسبت به ماده ها هستند.

 ماهی ماده :

۱- ماده ماده خیلی کم رنگ و رنگ قرمز آن روشن است.

۲- ماده ها دارای شکمی بزرگ و چاق هستند که از دو طرف بدنشان بیرون زده است.  

بقیه باربها معمولاً از روی همین مشخصات قابل تشخیص هستند.
اولاً : ماهی پررنگ تر نر و ماهی کم رنگ تر ماده است.
دوماً : ماده ها چاق ترند ولی نرها لاغرتر.
سوماً: جثه ماهی های ماده از نرها بزرگتر است.

توضیحات :

نام: تترا بلک

نام های دیگر: بلک ویدو،بیوه سیاه،تترای دامن مشکی Black Widow – Black Skirt Tetra

نام علمی:  Gymnocorymbus ternetzi

خانواده: کاراسیده (کاراسین) Characidae

زیستگاه: آمریکای جنوبی (بولیوی و…..)

حداکثر اندازه: ۶ سانتیمتر

رفتار: صلح جو و بی آزار ( البته هنگامی که در جای کوچک نگهداری می شود رفتارخشن وتندی از خود نشان می دهد )

طول عمر: ۵ سال

سطح شنا: وسط

حداقل حجم مخزن: ۶۰ لیتر

تغذیه: همه چیز خوار

تکثیر: تخم گذار

مراقبت: آسان

دمای آب: ۲۲ – ۲۶ درجه سانتیگراد

پ هاش: ۶ – ۸

سختی آب: ۵ – ۲۰   dh

تشخیص جنسیت:

۱- باله مخرجی در ماده ها نازکتر و در نرها پهن تر است

۲- ماهی ماده چاقتر و تو پرتر و بزرگتر است.

تترا بلک ها در اغلب حالات صلح جو بوده و رابطه خوبی با دیگر ماهی ها برقرار می کنند ولی از آن جا که این ماهی نسبت به دیگر ماهی های خانواده خود پرخاشگری بیشتری را برخی اوقات از خود نشان می دهد ، لذا اگر به ماهی های ضعیف تر در کنار خود دورن آکواریوم حمله کرد و یا به آنها ضربه زد تعحب ننمایید. ممکن است حتی به ماهیانی که درای حرکات کند و یا عکس العمل های آرامی هستند ضربه هایی را نیز وارد کنند. این ماهی حتی نسبت به همنوعان خود نیز بسته به شرایط محیطی حمله ور میشود.

تترا بلک (بلک ویدو) دارای بدن بیضی شکل و صاف می باشد.بدن این ماهی شامل رنگهای نقره‌ای (سر و پهلو) مشکی (باله های پشتی ، تحتانی و انتهای بدن) سفید (باله دم) می‌باشد. ماهی هایی که مسن تر هستند با طی زمان دارای رنگ دودی شکل می گردند.در گونه سفید (Albino)تمام بدن ماهی سفید مایل به صورتی می‌باشد برخی اوقات ماهی هایی را که دارای باله های سفید هستند توسط رنگ های تزریقی به رنگ های آبی ، صورتی و نارنجی در می آورند.

اغلب اوقات تترای بیوه‌ مشکی پوش (Black Widow Tetra) با تترای فانتوم سیاه (Black Phantom Tetra ) اشتباه گرفته می‌شود. تترای بیوه‌ مشکی پوش دارای سه خط عمودی بر روی بدنش و باله دمی سفید رنگ می باشد و تترای فانتوم سیاه دارای دو خط عمودی بر روی بدنش و باله دمی سیاه رنگ می باشد.همچنین تفاوت باله های تحتانی آنها کاملا قابل مشاهده است.

گونه های albino (سفید و بدون رنگ) و همچنین ماهی های باله دراز از این نژاد احتیاج به مراقبت های بیشتری داشته و نگهداری از آنها در مقایسه با دیگر گونه ها سخت تر است. چرا که آنها دارای باله های ظریف تری هستند و احتمال آسیب پذیری باله های آنها بسیار زیاد است.