نام : جک دمپسی
نام علمی : Cichlasoma Octofasciatum
نام فرعی : Percoidei
خانواده : Cichlidae(سیکلیده ها)
منشا : امریکای جنوبی
سطح شنا : پایین آب
تانک مورد نیاز : ۱۵۰ لیتر برای یک جفت
دما : ۳۰- ۲۲ درجه سانتیگراد
اسیدیته آب: ۶٫۵ – ۷٫۵
حداکثر اندازه : حداکثر ۳۶ سانتیمتر
نامگذاری : نام او توسط قهرمان سنگین وزن بوکس در سال ۱۹۱۹ انتخاب شده و هم اکنون هم به همین نام شناخته می شود .
تاریخچه کشف : جک دمپسی در سال ۱۹۰۳ در امریکای جنوبی و سپس در مکزیک ، گواتمالا و هندوراس کشف شد . زیستگاه اصلی آنها باتلاقی پر از علف می باشد که با کرم ، خرچنگ ، حشرات و ماهیان موجود در باتلاق تغذیه می کنند .
انواع : جک دمپسی آبی ، طلایی ، سبز . سفید و … .
آغاز : بچه ی جک دمپسی از نوزاد یک گوپی هم کوچکتر و ضعیفتر است و والدین از آنها مراقبت کرده تا به اندازه ای برسند که بتوانند از خود مراقبت کنند . جک یکی از زیباترین سیچلاید های امریکایی به شمار می رود ، ماهی های آبی تیره با خال های زیبا در بدن که وجودشان در تانک جلا و ابهتی به آن می بخشد .
شرایط تانک : هر چه تانک آنها بزرگتر باشد رشد آنها سریع تر و بیش تر شده تا جایی که اندازه ی آنها به ۳۶ سانتی متر هم می رسد ؛ اما اگر علاقه به رنگ تیره جک دمپسی دارید ، نباید در تانک از شن روشن استفاده کنید ، چون رنگ جک با دیدن شن روشن سفید می شود . در ضمن حتماً چندین سنگ و مرجان و گیاه مصنوعی برای مخفی شدن آنها قرار دهید .
سازگاری : جک دمپسی ها مثل سایر خانواده ی سیکلیده ها مهاجم هستند ولی آنها را می توان با دهان آتشین ، گرین ترور ، اسکار ، رد تیل ، رد ترور ، سورم ، تگزاس و سایر سیچلاید های هم اندازه نگه داشت .
البته نگهداری جک با سیچلاید های افریقایی تنها برای مدتی توصیه می شود و بهتر است پس از آن یکی از طرفین به تانک دیگری منتقل شوند.
توجه : هیچگاه دو جک دمپسی بالغ نر را در یک تانک نگه ندارید و آنها را به صورت جفت ( نر و ماده ) یا به صورت تنهایی نگه دارید .
نکته : در ابتدای خرید ممکن است کمی خجالتی و کمرو باشند ، ولی پس از گذشت یک تا دو هفته با محیط آشنا شده و خوی مهاجمی خود را بدست می آورد .
تغذیه : جک ها تقریباً همه چیز خوارند ولی بهتره بیش تر با غذاهای خشک و فریز شده رایج و ماهی زنده تغذیه شوند تا رنگ طبیعی خود را حفظ کنند .
بیماری شایع : شایع ترین بیماری بین جک ها ( همانند سایر سیچلاید های امریکایی ) Hexamita یا چاله ای در سر است که برای جلوگیری از ابتلا به آن می توان هر هفته ۲۰ درصد آب تانک را تعوض کرد . در ضمن بهتر است در آب تانک از نمک ( به ازای هر ۱۰ لیتر یک قاشق چایخوری ) استفاده کنید تا از رشد عوامل بیماری در تانک جلوگیری کند .
نحوه تکثیر جک دمپسی :
تانک تکثیر : حداقل ۱۲۰ لیتر
شرایط تانک : چند گیاه و یک کوزه بزرگ در تانک قرار دهید تا والدین و بچه ها در آن مخفی شوند ، در ضمن یک سنگ صاف در تانک قرار دهید تا روی آن تخم گذاری کنند .
تذکر : اگر در تانک گیاه طبیعی قرار دهید ، جک دمپسی آنها را از شن خارج کرده و جابجا می کند پس بهتر است از چند گیاه مصنوعی استفاده شود .
خصوصیات فیزیک وشیمیایی تکثیر : دما = ۲۸ – ۲۷ درجه سانتیگراد – PH = 7.5
تشخیص جنسیت : جنسیت جک در زمان بلوغ و بیش تر در زمان آماده بودن آنها برای تخم ریزی قابل تشخیص است که به صورت زیر میباشد:
جثه ی نرها از ماده ها بزرگتر بوده و باله ی زیرین آنها عموماً بزرگتر از ماده هاست . تنوع رنگ و زیبایی نر ها هم بیش تر از ماده هاست . اما بدن نر در زمان آماده بودن تیره شده که جنسیت آنها واضح می شود .
یک جفت جک دمپسی بالغ نر و ماده:
نحوه تکثیر : پس از بالغ شدن جک ها در ماه بهار علائم جفت گیری ( آماده بودن برای تخم ریزی ) در آنها مشاهده می شود که به شرح زیر است : رنگ جک دمپسی نر تیره شده و به همراه ماده یک سطح صاف یا شن ها را انتخاب کرده و آنجا را با دهان پاک می کنند . در این زمان ( آماده بودن ) والدین به شدت با سایر ماهی ها مقابله کرده و آنها را زخمی کرده یا می کشند . در مواردی هم که به روز تخمگذاری نزدیک شده اند ، فک ها را در هم قفل کرده و چند ثانیه نگه می دارند .
پس از مشاهده ی علائم بالا جفت مورد نظر را به یک تانک حداقل ۱۲۰ لیتری منتقل کرده و به ازای هر ۵ لیتر یک قطره ضد عفونی در آب ریخته و هوادهی کامل را به آب انجام دهید . ( شرایط ذکر شده در ابتدا هم رعایت شوند . ) پس از انتقال والدین به تانک تکثیر یک گوشه از شن ها را حفر کرده تا در آن تخم ریزی کنند . یک ماده ی سالم معمولاً بین ۵۰۰ تا ۸۰۰ تخم می گذارد که والدین به شدت از تخم ها مراقبت می کنند.
نکته : هرگز در تانک تکثیر کت فیش ( لجن خوار ) قرار ندهید ، چون در شب که والدین از تخم ها مراقبت نمی کنند ، تخم ها را می بلعد .
بچه ها بعد از ۳ روز از تخم ها خارج می شوند که والدین به سرعت آنها را به گوشه ای از تانک که شن کمتری دارد برده و در آنجا مخفی می کنند . والدین تقریباً هر روز بچه ها را به یک قسمت دیگر منتقل می کنند تا خطری آنها را تهدید نکند .
اما تا ۱۰ روز بچه ها از کیسه ی چربی زیر شکم تغذیه کرده که پس از این مدت به راحتی در آب شنا کرده و باید تغذیه شوند . البته جک دمپسی همانند دیسکاس به بچه های خود شیر می دهد ، به این صورت که مایعاتی از زیر لایه های پوست والدین ترشح می شود که بچه ها با چسبیدن به پوست آنها ، از مایعات تغذیه می کنند .
اما برای تغذیه به یک غذای کمکی هم نیاز دارند . چون جک دمپسی ها یکی از معدود ماهیانی بوده که در زمان تولد هم قادر به تغذیه با غذاهای خشک هستند ، می توان از غذاهای خشک شده ای مثل لوفاک ، کرم فشرده یا پولکی پودر شده برای تغذیه آنها استفاده کرد .
بچه ها ابتدا بی رنگ هستند ولی هر چه بزرگتر شوند ، باله های آنها بزرگتر و زیباتر می شود .
نکات :
۱- بعضی ماهیداران برای تحریک جک دمپسی به تخم گذاری از یک جفت ماهی مشوق مثل سیچلاید گوره خری ( زندانی ) استفاده می کنند ، به این صورت که چون سیچلاید گوره خری در حضور سایر ماهی ها هم جفت گیری و تخم گذاری می کند ، باعث تحریک جک ها به جفت گیری و تخم گذاری می شود .
۲- بهتر است در یک یا چند قسمت تانک از شن کمتری استفاده شود تا والدین بچه ها را به آنجا منتقل کنند .
۳- می توان پس از تخم ریزی و بارور شدن تخم ها ، والدین یا تخم ها را از تانک جدا کرد .
تذکر : در صورت جدا کردن والدین پس از تخم ریزی حتماً دمای آب را ثابت نگه داشته و به وسیله ی پمپ هوا یا فیلتر کم فشار مانع از سکون آب شوید .